|
خورشید جاویدان
نمرده اند شهیدان که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن زندگان جاویدند
خلاف شمع که می گرید از هلاکت خویش
به روز رزم سپردند جان و خندیدند
فراز چرخ نهادند پای چون بهرام
اگر چه دامن از این خاکدان فروچیدند
به جان خصم فکندند لرزه هم چون بید
ولی چو کوه ز باد اجل نلرزیدند
بر آستان رضا چون غبار بنشستند
بر آسمان شرف هم چو مه درخشیدند
به جنگ اگر دشمن نقد جان نمی داد
به جان دوست چنین منزلت نمی دیدند
اگر به دیده ی بیگانه اند چون شب تار
ولی به دیده ی ما هم چو صبح امیدند
به جان پاک شهیدان که زنده اند رهی
دلاوران که سزاوار جشن جاویدند | 
