دوره گرد...طبیب دوار بطبه...

 

خشم و ناتوانی

امام هادى ^{سلام الله علیه}

الغَضَبُ عَلى مَن لا تَمِلکُ عَجزٌ و عَلى مَن تَمِلکُ لَومٌ؛ 

خشم بر کسى که اختیارش به دست تو نیست، ناتوانى، و بر آن که اختیارش به دست تو است، مایه سرزنش است

موسوعة احادیث اهل‌البیت (ع) : ح 12040

احکام 32

مسئله 31. آب چشم? غیر جارى‌

آب چشمه‌اى که جارى نیست ولى به گونه‌ای است که اگر از آن بردارند همچنان مى‌جوشد، حکم آب جارى را دارد یعنى چنانچه نجاست به آن برسد، تا وقتى که بو یا رنگ یا مز? آن به واسط? نجاست تغییر نکرده، پاک است.

7بهمن 1391 خورشیدی برابر با 14ربیع‌الاول 1434 هجری و 26ژانویه 2013 میلادی 

هلاکت یزید بن معاویه «لعنت اللَّه علیه» در شام پس از سه سال و نه ماه حکومت (64 ق)

در سال اول حکومت جور یزید بن معاویه، به دستور او، حضرت امام حسین (ع) و یارانش در واقعه‏ی کربلا به شهادت رسیدند. در سال دوم خلافت وی، مردم مدینه قتل عام شدند و در سال پایانی دولت یزید، مکه به محاصره درآمد و خانه خدا تخریب شد. در این میان خبر مرگ او، سپاهیانش را از ادامه‏ی محاصره‏ی مکه باز داشت. یزید بن معاویه بن ابی سفیان بیش از حکومت داری، در اندیشه‏ی راحت‏طلبی و خوش‌گذرانی‌های گناه آلود بود و به اصول و تعالیم اسلام، پایبندی نداشت. یزید به سبب ظلم و ستم فراوان در حق خاندان پاک پیامبر اسلام و دوستداران اهل بیت و نیز جنایات متعدد او، در نزد همگان فردی منفور و ظالم به شمار می‏آید.

تولد «ابن‏ فارس رازی» دانشمند بزرگ ایرانی (325 ق)

احمد بن فارس بن زکریای رازی، ادیب و نحوی و شاعر لغوی بود و در ادبیات و بسیاری از علوم متداوله تبحر داشت. صاحب بن عباد دانشمند شهیر از شاگردان وی محسوب می‏شود. الاِتباع و المُزاوجه، اَخلاقُ النبی وسیرةُالنَّبی از جمله تألیفات وی می‏باشند. ابن فارس در سال 395 ق در شهر ری درگذشت.

قتل کعب بن اشرف شاعر مفسد به امر پیامبر اسلام (ص) (3 ق)

کعْب بن اشرف یهودی با سرودن اشعار بی‏ادبانه علیه پیامبر اسلام (ص) و مسلمانان، به ویژه زنان مسلمان، مشرکان مکه را علیه مسلمین تحریک می‏کرد. کعب از سوی پیامبر اکرم (ص)، مفسد فی‌الارض شناخته شد و دستور به قتل او داد. برای این کار محمد بن مِسْلَمَه داوطلب شد و او را در یک عملیات غافلگیرانه به قتل رساند. پس از قتل کعب بن اشرف، یهودیان مجبور به نوشتن قرارداد صلح با مسلمین شدند.

رحلت آیت‏ اللَّه «محمد کوهستانی بهشهری» از زُهّاد و علمای مازندران (1392 ق)

آیت‏اللَّه شیخ محمد کوهستانی بهشهری پس از تحصیل دروس مقدماتی در زادگاه خود، به نجف اشرف عزیمت کرد و در حلقه‏ی درس حضرات آیات: میرزای نایینی و سید ابوالحسن اصفهانی جای گرفت. ایشان پس از اخذ درجه‏ی اجتهاد به زادگاه خود، کوهستان، بازگشت و به دور از هیاهوی شهر به تدریس و ارشاد مردم پرداخت. آیت‏اللَّه کوهستانی در همان محل کوچک، چندین مدرسه بنا کرد و به تربیت طلاب علوم دینی پرداخت که شهید سید عبدالکریم هاشمی نژاد از آن جمله‏اند. این عالم ربانی سرانجام بر اثر بیماری، دار فانی را وداع گفت و پس از تشییعی با شکوه، در حرم مطهر امام رضا (ع) به خاک سپرده شد.

رحلت عالم مجاهد و فقیه جلیل آیت اللَّه «سید محمدباقر حجتی بار فروشی» (1311 ش)

آیت‏اللَّه سید محمدباقر بار فروشی معروف به حجَّتی در حدود سال 1248 ش در توابع بابل در استان مازندران در حالی که پدرش قبل از تولد وی از دنیا رفته بود، چشم به جهان گشود. وی پس از کسب علوم مقدمات و سطح، راهی نجف اشرف گردید و از محفل درس استادان نامداری همچون آخوند ملا محمدکاظم خراسانی، علامه سید محمدکاظم یزدی و ملا عبدالله مازندرانی استفاده برد تا به اجتهاد نائل آمد. آیت‏اللَّه حجتی سپس به زادگاه خود بازگشت و به تألیف، تحقیق، تدریس و ارشاد مردم و مبارزه علیه انحرافات مذهبی همت گماشت. ایشان از عالمان برجسته مازندران در عصر خود بود و در مسائل اجتماعی و سیاسی زمان خود فعالیت داشت. آیت اللَّه حجتی به ویژه در مبارزه با بابی‏ها و بهایی‏ها زبانزد مردم بود و به همین دلیل شایع است که در نهایت یک پزشک بهایی با تزریق آمپول ایشان را در هفتم بهمن 1311 ش در 63 سالگی به فیض عظمای شهادت رسیده است. برخی از آثار این عالم بزرگوار عبارتند از: تقریرات درس اصول آخوند خراسانی، تقریرات درس فقه علامه یزدی در 2 جلد و حاشیه بر عروةُ الوثقی.

رحلت دانشمند فرزانه آیت ‏اللَّه «سید عبدالعزیز طباطبایی یزدی» (1374 ش)

آیت‏ اللَّه سید عبدالعزیز طباطبایی یزدی در سال 1308 ش (1348 ق) در نجف اشرف در خاندان علامه محمد کاظم یزدی صاحب کتاب عروة الوثقی به دنیا آمد. در اوان جوانی پدر عالم خود را از دست داد، اما به طلب علم روی آورد و نزد اساتید آن شهر به تحصیل دانش پرداخت. از جمله اساتید وی حضرات آیات سید عبدالاعلی موسوی سبزواری، شیخ صدرا بادکوبه‏ای، سید عبدالهادی شیرازی و سید ابوالقاسم خویی بودند. آیت‏اللَّه طباطبایی همچنین در خدمت شیخ آقابزرگ تهرانی، صاحب الذّریعه و علامه امینی مؤلف الغدیر شاگردی کرد و اجازه روایت گرفت. وی در سال 1354 ش نجف را به قصد ایران ترک کرد و در قم به تألیف و تحقیق ادامه داد. ایشان یکی از خبرگان سرشناس شیعه در کتاب‌شناسی، نسخه‏شناسی، تاریخ، تراجم، حدیث و رجال بود و در تهیه فهرست‏های گوناگون برای کتابخانه آستان قدس رضوی، فهرست نویسی کتاب‏های خطی کتابخانه امیرالمؤمنین ع (در نجف و نیز همکاری در تألیف کتاب عظیم الذَّریعه اثر شیخ آقابزرگ تهرانی همکاری مؤثری داشت. ایشان در کنار این فعالیت‏ها، خود به ایجاد آثار ارزشمند همت گماشت که اضواءٌ علی الذَّریعه، المَهدی فی السُّنّةِ النَّبویه، تَعلیقاتٌ علی طبقات اعلام الشیعه و ده‏ها اثر دیگر از آن جمله‏اند. آیت‏اللَّه طباطبایی سرانجام پس از 66 سال عمر با برکت در هفتم بهمن سال 1374 ش برابر با 7 رمضان 1416 ق به سبب مشکل قلبی و ریوی دار فانی را وداع گفت و در حرم حضرت معصومه، دفن شد)

الحاق ایران به قرارداد جهانی آزادی تبادل افکار یونسکو (1344 ش)

در چنین روزی در سال 1344 ه ش ایران به قرار داد جهانی آزادی تبادل افکار یونسکو ملحق شد. قرن بیستم عصر آزادی اطلاعات نام گرفت و با از هم پاشیدگی موانع و ایجاد امکان ارتباط فرامرزی افراد با یکدیگر و جهانی شدن اقتصاد، فرهنگ، سیاست، افراد در معرض ارتباطات بیشتری قرار گرفتند که پیش از این چنین امری تا این اندازه سابقه نداشته است. یونسکو به عنوان نهاد بین‌المللی، تا کنون عهده دار چنین مسوولیتی بوده است. ایران نیز در سال 1344 با پیوستن به این قرار داد سعی کرد خود را در مسیر های مختلف اطلاعاتی پدید آمده، قرار دهد. در دوره سلطنت پهلوی‌ها در ایران هیچ نشانه ای از آزادی نبود زیرا نه آزادی مطبوعات وجود داشت و نه آزادی بیان و نه آزادی احزاب و تجمعات برای بیان افکار. پیوستن رژیم به این قرارداد فقط برای ظاهر سازی بود.

درگذشت نویسنده، محقق و مترجم شهیر ایرانی استاد «مجتبی مینَوی» (1355 ش)

استاد مجتبی مینَوی در سال 1282 ش در تهران به دنیا آمد و در کودکی به همراه پدر به سامرا رفت. تحصیلات ابتدایی را در سامرا و سپس در تهران، و تحصیلات عالی را در دارالفنون، دارالمعلّمین مرکزی تهران، کالج سلطنتی و مدرسه مطالعات آسیایی و آفریقایی لندن گذراند. او در حدود سال 1305 ش، در مجلس شورای ملی، سمت تندنویسی داشت و از آن پس به ریاست کتابخانه ملی رسید. مینوی پس از مدتی راهی پاریس شد و همراه با سید حسن تقی زاده، سیاست‏مدار دوران مشروطه، به لندن رفت. او در انگلستان به کار تألیف، تدریس و تعلیم پرداخت و به مدت ده سال، برای شبکه بی‏بی‏سی، گفتار فرهنگی تهیه می‏کرد. مینوی پس از بازگشت به ایران در دانشکده ادبیات و الهیات دانشگاه تهران تدریس می‏کرد و پس از مدتی بر اثر پافشاری برای عکس‏برداری از کتاب‏های کتابخانه‏های ترکیه، به عنوان رایزن فرهنگی ایران در ترکیه منصوب شد. استاد مینوی، بیشتر عمر خود را به تحقیق در متون قدیمِ ادبی و تاریخی زبان فارسی گذراند و در اواخر عمر، سرپرستی بنیاد شاهنامه را بر عهده داشت. از این استاد برجسته زبان و ادب فارسی، نزدیک به چهل کتاب از تألیف و ترجمه و تصحیح و حدود یک‌صد و شصت مقاله ادبی و انتقادی در مجلات ایرانی و خارجی منتشر شده است. پانزده گفتار، شیر و خورشید، داستان هزار دستان و شاهنشاهی ساسانیان از جمله تألیفات و ترجمه‏های استاد مینوی می‏باشند. استاد مجتبی مینوی در 73 سالگی درگذشت.

به دنبال برقراری پیوند سیاسی بین ایران و مصر، خسرو خسروانی به عنوان سفیر ایران به قاهره رفت (1349 ش)

روز ملی و اعلام جمهوری در «هندوستان» (1950 م)

هندوستان بزرگ‏ترین کشور آسیایى بعد از چین، در جنوب آسیا و ساحل شمالی اقیانوس هند قرار دارد. مساحت آن 3/165/596 کیلومتر مربع و جمعیت آن در حدود یک میلیارد و پنجاه میلیون نفر می‏باشد که با این تعداد جمعیت، پرجمعیت‏ترین کشور جهان پس از چین است. پیش‏بینی جمعیت هند تا سال 2025 م بیش از یک میلیارد و سی‏صد و سی میلیون نفر می‏باشد. پایتخت هند دهلی نو و واحد پول آن روپیه است. بیش از 81 درصد مردم هندوستان پیرو مذهب هندو و حدود 12 درصد مسلمانند. زبان رسمی مردم هندی و خط رایج سانسکریت است. اکثریت سکنه این کشور ملیت هندی داشته و بقیه از ملیت‏های گوناگون از جمله بنگالی، تلوگو و اردو هستند. از شهرهای مهم هندوستان، بمبئی، کلکته و دهلی قابل ذکرند. در پی استقلال هند از استعمار انگلستان در 15 اوت 1947 م نظام جمهوری در این کشور برقرار شد و جواهر لعل نهرو، به نخست‏وزیری دست یافت. در نظام سیاسی هند، رئیس جمهوری، مقامی تشریفاتی است و قدرت چندانی ندارد و توسط قوه مقنّنه انتخاب می‏شود. قدرت اجرایى در هند بر عهده نخست‏وزیر است. هند از نظر اداری، مجموعه‏ای از ایالت‏هاست که به صورت فدرال اداره می‏شوند. در سال‏های بعد از استقلال هند، اختلافات دینی باعث جدایی قسمت‏هایی به نام پاکستان و بنگلادش گردید که اکثریت جمعیت آن‌ها مسلمان هستند؛ و درگیری‏هایی را با پاکستان به وجود آورد. 26 ژانویه روز اعلام جمهوری در این کشور به عنوان روز ملی نام گرفته است.

خودکشی «ژرار دو نِروال» یکی از بنیان‏گذاران مکتب «سور رئالیسم» (1855 م)

ژرار دو نِروال، شاعر فرانسوی در 22 مه 1808 م در پاریس به دنیا آمد. وی در 16 سالگی اولین مجموعه از اشعار خود را منتشر کرد و سال بعد، فاوْسْت اثر معروف یوهان گوته ادیب شهیر آلمانی را به زبان فرانسه ترجمه کرد. با این حال، نروال از بیماری عصبی رنج می‏برد و این بیماری باعث بستری شدنش در آسایشگاه و متلاشی شدن خانواده‏اش گردید. نروال پس از بهبودی، سفر بزرگ خود را به مشرق زمین آغاز کرد. وی در این سفر به یونان، مصر، سوریه، لبنان و قسطنطنیه رفت و سفرنامه زیبایى درباره آن نگاشت. نروال از زمانی که به بحران‏های عصبی و اختلال‏های روحی دچار شد، شخصیتی رمانتیک و تقریباً غیرواقعی یافت. متناوباً دچار حمله می‏شد و در آسایشگاه‏های مختلف به سر می‏برد. آثار او در فواصل دوره‏های بیماری و بهبود از روح تب‏آلود و اضطراب‏های درون او حکایت دارد. این آثار و اشعار، از زیباترین و در عین حال از مبهم‏ترین اشعار زبان فرانسوی است که جاذبه شعری و موسیقی کلام آن در ذهن خواننده نفوذی خاص بر جای می‏گذارد. نروال در طی سال‏های بعد، آثار متعددی عرضه کرد و به شهرت و موفقیت زیادی دست یافت. وی در ادبیات به عنوان یکی از بنیان‏گذاران سبک سورئالیسم شناخته می‏شود. سور رئالیسم شیوه‏ای ادبی است که از سال 1920 م در فرانسه پیدا شد و مانند مکتب‏های دیگر دامنه نفوذ خود را به هنرهای دیگر گسترش داد. این مکتب کوشش می‏کند تا جبر منطقی و قانون علیّت را ویران کند. شکستن سدها و گشودن بندها و به عبارت دیگر عصیان در برابر همه چیز، محرک باطنی سورئالیسم است. سور رئالیسم، خود، کاری ذهنی است که می‏خواهد با زبان یا قلم یا وسیله دیگر، جریان واقعی عملِ تفکر را بیان کند. طرفداران این مکتب برای برانگیختن و بیرون کشیدن واقعیت که در اعماق ضمیر پنهان آدمی مدفون شده است، چند وسیله عمل، پیشنهاد می‏کنند که ساده‏ترینِ آن‌ها، نوشتن خود به خود است. منشأ این مکتب را بیش از هر جای دیگر باید در شعر جست‏وجو کرد زیرا سورئالیست‏ها می‏کوشند تا از راه شعر بر اذهان تسلط پیدا کنند. اصول این مکتب عبارتست از: هزل، رؤیا و دیوانگی. آثار نروال او را شخصیتی مبهم و آمیخته از عناصر گوناگون نشان می‏دهد. در غالب آثارش، روشنایى و تاریکی درهم می‏آمیزد. از نروال آثار متعددی برجای مانده که از میان آن‌ها، سیلوی، اورلیا و اوهام، خوانندگان فراوان پیدا کردند. وی در آثار دیگر خود مانند سفر به شرق، ده سال تجربه و مطالعه را با تخیل درهم آمیخته و از منابع عظیم رؤیا و عدم ادراک و بی‏ارادگی بهره گرفته است. ژرار دو نروال سرانجام در بیست‏وششم ژانویه 1855 م در چهل‏وهفت سالگی به عمر خود پایان داد.