عنایات و کرامات
از شـاگـردان مـرحـوم آیـت الله قـاضـى طـبـاطـبـایـى حـکـایـتـهـایـى نـقـل شـده اسـت کـه گـویـاى روح لطـیف ، دیده آینده نگر و قدرت نفسانى ایشان است . در بـخـشـهـاى قـبـلى نـمـونـه هـایـى از ایـن قـبـیـل بـیان شد و اکنون نیز خاطرات دیگرى را نقل مى نماییم :
حضرت آیت الله علامه ، سید محمد حسین طباطبایى مى فرمایند:
مـن و هـمـسـرم از خـویـشـاونـدان نزدیک مرحوم حاج میرزا على آقا قاضى بودیم . او در نجف بـراى صـله رحم و تفقد از حال ما به منزل ما مى آمد. ما کرارا صاحب فرزند شده بودیم ، ولى هـمـگـى در هـمـان دوران کـوچـکـى فـوت کـرده بـودنـد. روزى مـرحـوم قـاضـى بـه منزل ما آمد در حالى که همسرم حامله بود و من از وضع او آگاه نبودم . موقع خداحافظى به هـمسرم گفت : دختر عمو! این بار این فرزند تو مى ماند و او پسر است و آسیبى به او نـمـى رسـد و نـام او عـبـدالبـاقـى اسـت . مـن از سـخـن مـرحـوم قـاضـى خـوشحال شدم و خدا به ما پسرى لطف کرد و بر خلاف کودکان قبلى ماند و آسیبى به او نرسید و نام او را عبدالباقى گذاردیم